Brühl Albert Chrystian Henryk (1743–1792), trzeci syn ministra, starosta kampinoski i piaseczyński, generał w służbie saskiej, potem pruski generał i dyplomata. Ur. 11 VII, nauki pobierał w Lipsku, potem od r. 1756–9 w École du Roi w Strasburgu. W tym czasie został kawalerem maltańskim. W r. 1762 odbył podróż do Włoch. Mianowany wkrótce podpułkownikiem w pułku szwoleżerów saskich hr. Brühla, w r. 1763 awansował na pułkownika i przeniesiony został na stanowisko dowódcy pułku piechoty saskiej hr. Brühla. W tymże roku otrzymał od ojca na mocy konsensu królewskiego starostwa kampinoskie i piaseczyńskie w Polsce, a po swym bracie, Karolu Adolfie, łowczostwo nadworne litewskie. Urzędu tego nie sprawował, gdyż w r. 1764 został pozbawiony wraz z braćmi wszystkich urzędów w Polsce i szlachectwa polskiego, którego już nie odzyskał. W r. 1764 został przyjęty jako »comthur ad honorem« do którejś z lóż masońskich. Mieszkał w Dreźnie, był szambelanem saskim i adiutantem elektora. W r. 1778 został dowódcą pułku piechoty saskiej ks. Maksymiliana w Chemnitz, a w r. 1783 awansował na generała majora i dowódcę pułku hr. Anhalt w Görlitz. Starał się dostać na służbę pruską i wreszcie został do niej przyjęty wr. 1787, i w marcu 1788 r. objął stanowisko posła pruskiego w Bawarii; nie okazał tu wielkich zdolności dyplomatycznych, więc został w r. 1790 odwołany i mianowany dowódcą brygady piechoty pruskiej w Bisztynku (Bischoffstein) w Prusach Wschodnich w stopniu generała lejtnanta. Zmarł w Pförten, w majątku swego brata 30 III 1792. Żonaty był od r. 1780 z Laurą Minucci, córką bawarskiego generała. Od młodości zdradzał usposobienie lekkomyślne i skłonność do zaciągania długów.
Boniecki; Uruski; Zedlitz, Neues Preuss. Adelslexikon; Wolff, Senatorowie, 241–2; Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomulars., Kr. 1929, dodatek; Krosigk Hans von, Karl graf Brühl… und seine Eltern, Berlin 1910, 15, 25, 45–6, 102–3, 147–8, 172.
Jan Reychman